ESTA (ELECTRONIC SYSTEM FOR TRAVEL AUTHORIZATION) Het wordt door de Amerikaanse overheid vereist voor reizigers uit Visa wavier Program (VWP) landen die deelnemen aan het VWP. De uitvoering van de aanbevelingen van de 11/09 Commission Act of 2007 bracht de ESTA eis voort.
ESTA maakt gebruik van een geautomatiseerd systeem om te bepalen of reizigers in aanmerking komen om de VS te bezoeken onder het VWP. Het ESTA-programma beslist echter niet of een bezoeker zal worden toegestaan in de VS. Dit wordt op dat moment wordt bepaald door de US Customs and Border Protection (CBP) officieren wanneer de bezoeker aankomt in de Verenigde Staten.
U kunt een ESTA-aanvraag indienen (waarin wordt gevraagd om informatie over u, en die vragen bevat over de dingen die van invloed kunnen zijn op de vraag of u in aanmerking komt) op elk moment voordat u op reis naar de VS gaat. U kunt zelfs een ESTA verkrijgen op de luchthaven van waar u vertrekt. In de regel is het echter beter om vroeg tijdens uw voorbereidingen voor uw reis een aanvraag te doen en zelfs voordat u tickets naar de VS koopt.
Het is belangrijk om een ESTA te verkrijgen. Als u er geen hebt, kunt u niet inchecken; Deze regel geldt voor kinderen en volwassenen.
De eis voor een ESTA is alleen van toepassing voor aankomst door de lucht, of op een cruiseschip; de vervoerder moet worden goedgekeurd. Als u op reis gaat naar de Verenigde Staten vanuit Mexico of Canada over land, heeft u geen ESTA nodig. U hebt ook geen een ESTA nodig als u een reis naar de staat Washington vanuit Victoria en Vancouver in British Columbia, of Canada met de veerboot boekt.
Onder het VWP kunt u de Verenigde Staten bezoeken voor maximaal 90 dagen. Als u een reis naar Mexico, Canada, de Caribische eilanden, of Bermuda vanuit de VS boekt, zal de tijd doorgebracht in die landen worden opgenomen in de periode van 90 dagen.
De Amerikaanse minister van Binnenlandse Veiligheid en de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken bepalen samen welke landen zijn opgenomen in het VWP. U moet een burger van een van deze programmalanden zijn om in aanmerking te komen voor een visumvrijstelling. Als u geen burger van een VWP land bent, maar een permanente inwoner hiervan, komt u niet in aanmerking.
De Immigration and Nationality Act (Title 8 U.S.C. § 1187) stelt de basiseisen voor een land om zich te kwalificeren voor het VWP. In het bijzonder, sectie 217 (c)(2)(A) geeft aan dat het weigeringspercentage voor visa's voor non-immigrantiebezoekers 3% of minder moet zijn. Factoren zoals de naleving van de Amerikaanse immigratiewetgeving en een hoog niveau van paspoortveiligheid zijn ook belangrijk.
In januari 2016 werden ESTAS ingetrokken voor dubbele burgers van de volgende landen: Irak, Syrië, Iran en Soedan. Dubbele burgers van deze landen moeten een aanvraag doen op een Amerikaanse missie voor een normaal toeristenvisum om de Verenigde Staten te bezoeken.
Als u een ESTA hebt, en op het moment dat u aankomt in de VS, stelt de CPB vast dat u naar Irak, Syrië, Iran, Soedan, Somalië, Libië of Jemen op of na 1 maart 2011 hebt gereisd, wordt het u niet toegestaan om het land binnen te komen, tenzij u in aanmerking komt voor een vrijstelling. Uw ESTA zal echter niet worden ingetrokken.
Vrijstellingen van dit type kunnen worden verleend aan reizigers die een van de landen hebben bezocht als officiële plicht ten behoeve van internationale of regionale organisaties, humanitaire non-gouvernementele organisaties, of subnationale overheden. Dergelijke vrijstellingen kunnen ook worden toegekend aan journalisten die een van de genoemde landen bezochten om een verhaal te dekken.
Deze vrijstellingen worden echter behandeld op een individuele basis, en zijn onderlegen aan het oordeel van de minister van Binnenlandse Veiligheid, die ervoor kiest om een dergelijke vrijstelling af te geven gebaseerd op de Amerikaanse nationale veiligheid of wetshandhaving.
Volgens de Amerikaanse aanbevelingen van de overheid, is het het beste om een online aanvraag minstens 72 uur (drie dagen) in te dienen voor een vergunning vóór de datum waarop u een reis naar de VS heeft geboekt. De meeste aanvragen worden zeer snel goedgekeurd (binnen een minuut); de periode van 72 uur is slechts een aanbeveling, en niet een vereiste.
U dient zich er echter van bewust te zijn dat als u niet in aanmerking komt voor een ESTA, u een veel langer proces moet ingaan voor de aanvraag van een visym bij een Amerikaanse ambassade of consulaat, en eventueel een interview met een Amerikaanse consulair ambtenaar. Dit kan volgens sommige waarnemers enige vertraging veroorzaken op zakelijke last-minute reizen naar de VS, dus houdt hier rekening mee.
Een ESTA reisvergunning is twee jaar geldig. U moet echter een aanvraag voor een nieuwe ESTA indienen op het moment dat u uw naam, geslacht, of het land waarvan u een burger bent verandert of als er een wijziging in een van uw antwoorden plaatsvindt, op vragen die bepalen of u in aanmerking komt voor een ESTA-aanvraag, of wanneer u een nieuw paspoort krijgt.
ESTA staat u toe in de VS en de omringende landen voor maximaal 90 dagen te verblijven, zonder verlenging. Om voor een langere periode te blijven, moet u een aanvraag voor een visum doen.
US Customs and Border Protection (CBP) officieren maken de uiteindelijke beslissing over de vraag of het u zal worden toegestaan om de Verenigde Staten binnen te komen. Ze zijn in staat om uw ESTA te ontkennen of te annuleren op elk gewenst moment tijdens uw bezoek, dus het bezit van een ESTA is geen garantie voor toelating tot de VS.
Het VWP of Visa wavier Program, is een reistoestemmingsprogramma van de Amerikaanse regering dat van toepassing is op de burgers van bepaalde landen. Het maakt het mogelijk voor bezoekers uit die landen naar de Verenigde Staten te komen zonder een visum en hier 90 dagen te blijven voor zaken of toerisme. Bezoekers onder het VWP kunnen reizen naar alle vijftig staten, evenals de Amerikaanse Maagdeneilanden en Puerto Rico. Er is wel sprake van beperkt reizen naar andere gebieden van de VS onder het VWP.
Landen geselecteerd voor het VWP hebben economieën en hoge inkomens ontwikkeld, met een hoge Human Development Index score. Wanneer een land genomineerd is voor het VWP, begint het Amerikaanse ministerie van Homeland Security haar beleid ten aanzien van immigratie en (interne) veiligheid te onderzoeken. Het nominatieproces eindigt met een goedkeuring of afwijzing, maar kan ook voortduren voor onbepaalde tijd.
Nominatie kan worden voorafgegaan door de status "roadmap". Roadmap landen zijn meestal in overleg met de VS over de toelating tot het VWP. Dergelijke roadmap discussies lopen al sinds 2005. Ze omvatten oorspronkelijk 19 landen. Negen van deze landen (Argentinië, Brazilië, Uruguay, Polen, Roemenië, Bulgarije, Cyprus, Israël en Turkije) zijn nog steeds betrokken bij dergelijke discussies. De overige 10 zijn nu onderdeel van het VWP.
Of een land in aanmerking komt kan worden beïnvloed door verschillende omstandigheden, en een land kan uit het VWP worden verwijderd op elk moment. De meest voorkomende reden om niet meer in aanmerking te komen is een verandering van omstandigheden die, naar de mening van de Amerikaanse regering, de kans verhogen dat de burgers van het betroffen land langer zullen blijven dan toegestaan, illegaal gaan werken, of de beperkingen van het programma op een andere wijze schenden.
Dit betekent dat de economische en politieke instabiliteit een indirect effect heeft op of men in aanmerking komt (hoewel niet als directe factoren). Burgers van landen met zulke instabiliteit kunnen, vanuit het Amerikaanse standpunt, een grotere reden hebben om de termen van hun visum te schenden of werk te zoeken in de VS zonder een vergunning, burgers van landen die politiek en economisch stabiel en ontwikkeld zijn. Meestal zal een Amerikaanse consul met dergelijke factoren rekening houden bij het overwegen van een visumaanvraag.
Argentinië (2002) en Uruguay (2003) verloren beide hun kans om voor het VWP in aanmerking te komen als gevolg van economische instabiliteit als gevolg van de financiële crisis; de VS was bezorgd dat de burgers van beide landen in grote aantallen zouden emigreren en te lang zouden blijven.
Andere omstandigheden die het in aanmerking komen kunnen beïnvloeden, zijn onder andere de behandeling van de burgers van de VS die reizen naar de landen in kwestie. Dit lijkt de reden waarom Israël niet is opgenomen in het VWP; het is bekend dat het Palestijns-Amerikaanse bezoekers zo streng behandelt dat het in strijd is met het vereiste van wederkerigheid.
Andere landen kunnen ook druk uitoefenen om opgenomen te worden in het VWP. Vijf landen van de Europese Unie (Bulgarije, Cyprus, Kroatië, Polen en Roemenië) zijn op dit moment niet in het VWP. Van deze landen is alleen Kroatië, dat nog maar pas tot de EU is toegetreden, geen roadmap land. De EU heeft de VS onder druk gezet om al deze landen op te nemen, en in november 2014, nam Bulgarije de extra stap om te dreigen dat, tenzij het de VWP status werd gegeven, het niet het transatlantisch handels- en investeringspartnerschap zou ratificeren.
Het Visa wavier programma begon met een daad van het Congres in 1986. Het doel was om op korte termijn zakelijke en toeristische bezoeken aan de VS gemakkelijker te maken, en het State Department zich te laten concentreren op hogere risico's. Het eerste VWP land was het Verenigd Koninkrijk (juli 1988); het tweede was Japan (16 december 1988). Nederland, Frankrijk, West-Duitsland, Italië, Zweden en Zwitserland volgden in oktober 1989.
In 1991 werden Spanje, Denemarken, Finland, IJsland, Noorwegen, Oostenrijk, België, Luxemburg, Andorra, Liechtenstein, Monaco en San Marino toegevoegd aan het programma. Nieuw-Zeeland was het eerste land van Oceanië dat lid werd, ook in 1991. Brunei was het tweede Aziatische land dat toetrad, in 1993.
Ierland werd toegelaten tot het programma op 1 april 1995. Australië en Argentinië (het eerste Latijns-Amerikaanse land werd later geschrapt uit het programma in 2002) werden lid in 1996. Slovenië trad toe op 30 september 1997. Singapore, Portugal en Uruguay (in 2003 geschrapt) traden toeop 9 augustus 1999.
De regering van George W. Bush stelde strengere eisen na de aanslagen van 11 september. Deze omvatten een wet die van VWP bezoekers die aankomen in de VS vereist om een machine-leesbaar paspoort te tonen beginnende op 1 oktober 2003. Verscheidene VWP landen gaven nog steeds paspoorten uit die niet voldeden aan de machine-leesbare eis; meer dan 33% van de Spaanse en Franse reizigers waren nog in het bezit van paspoorten die niet machinaal leesbaar waren. Daardoor werd de vereiste voor machineleesbaarheid vertraagd tot 26 oktober 2004. Deze vertraging is echter niet van toepassing op België, omdat de VS ernstige twijfels omtrent de integriteit en veiligheid van paspoorten uit dat land had.
De VS had ook eerder 26 oktober 2004 ingesteld als datum waarop de eis dat alle paspoorten van VWP bezoekers biometrisch moeten zijn zou beginnen. Wanneer de biometrische eis werd gereset voor die datum, verplaatste de VS de biometrische verplichting om te beginnen op 26 oktober 2005. Deze datum werd later verplaatst naar 26 oktober 2006, omdat de EU van mening was dat verschillende landen niet in staat zouden zijn om te voldoen aan de datum van 2005.
De biometrische eis is eindelijk van kracht gegaan op 26 oktober 2006; alle VWP paspoorten uitgegeven op die datum of later moeten biometrisch zijn. Op dat moment gaven echter Brunei, Liechtenstein en Andorra nog steeds geen biometrische paspoorten af.
De ESTA (Electronic System for Travel Authorization) werd gelanceerd in november 2006. Het was gebaseerd op het reeds lang bestaande Electronic Travel Authority programma van Australië, en is bedoeld om VWP bezoekers in staat te stellen reisinformatie aan de Amerikaanse regering te verstrekken voor hun bezoek. De Verenigde Staten zouden hen dan voorzien van elektronische toestemming om het land te bezoeken (zonder evenwel een garantie van toelating).
Aangezien het programma is ontstaan in Australië, is het de moeite waard om een kijkje te nemen bij de Australische implementatie van het Electronic Travel Authority systeem. De Australische ETA (Electronic Travel Authority) is een elektronisch visum opgeslagen op het computersysteem van de DIAC (ministerie van Immigratie en Burgerschap). Alle reizigers naar Australië zijn verplicht om een aanvraag voor een visum (of een ETA of anderszins) in te dienen, met uitzondering van Nieuw-Zeelanders, die automatisch een visum in het kader van het Trans-Tasman Travel arrangement worden toegekend wanneer ze aankomen in Australië. Met als enige uitzondering van NZ burgers, heeft de ETA effectief de visumvrij bezoeken aan Australië vervangen. Hoewel de bezoekers een ETA moet aanschaffen (online vanaf de DIAC, of bij een erkende luchtvaartmaatschappij of reisbureau), en Australië de enige natie is die een dergelijke aankoop vereist van Amerikaanse burgers, is het proces voldoende informeel, zodat de VS het als een arrangement accepteert dat aan de norm voldoet (dat wil zeggen, negentig dagen van visumvrij reizen voor zaken of toerisme) van wederzijdse verplichting. Veel Europese reizigers (met inbegrip van de burgers van de EU-landen) maken gebruik van het zeer vergelijkbaar (maar gratis) eVisitor programma voor elektronische reistoestemming. Over het algemeen, is er een sterke gelijkenis tussen het eVisitor systeem en de VS VWP regels voor reizigers voor een aanvraag voor een ESTA.
Een reiziger moet aan de volgende eisen voldoen om te kwalificeren voor het Visa wavier Programma:
Met ingang van 3 juni 2008, als u naar de VS reist onder het VWP, moet u een aanvraag voor een ESTA (Electronic System for Travel Authorization) indienen voordat u vertrekt naar de VS. De aanvraagprocedure is online, en er wordt geadviseerd, hoewel niet vereist, dat u drie dagen (72 uur) voor vertrek naar de VS een aanvraag doet. Een ESTA is twee jaar geldig vanaf de datum waarop hij is afgegeven. Het ESTA-programma is gebaseerd op het Electronic Travel Authority systeem gebruikt in Australië.
Het doel van deze eis is om VWP reizigers te toetsen tegen lijsten en databases van terreurverdachten en no-fly individuen; het is vooral een veiligheidsmaatregel. ESTA toestemming is vereist voor VWP reizigers, maar op zich is het geen garantie dat u zal worden toegelaten tot de VS. Die beslissing ligt bij CBP officieren op het punt waar u de Verenigde Staten binnen zult komen.
In de meeste gevallen, vereist de Verenigde Staten dat het paspoort van een reiziger geldig is gedurende zes maanden na de datum waarop de reiziger de VS verlaat. Er zijn echter overeenkomsten tussen de Verenigde Staten en een aantal landen waaronder van deze bepaling wordt afgeweken.
Om naar de VS te reizen onder het VWP, moet u:
Merk op dat onder bepaalde omstandigheden, sommige Amerikaanse ambassades en consulaten bezoekers adviseren om een aanvraag voor een standaard toeristenvisum (in plaats van het VWP) te doen als de bezoeker nog steeds in aanmerking komt voor het VWP. Dit kan gebeuren als u al eerder de toegang geweigerd werd tot de VS. U kunt nog steeds in aanmerking komen voor het VWP, maar tenzij u het eerste probleem hebt aangepakt, kan het zijn dat u nogmaals wordt geweigerd. U kan ook worden geadviseerd om een aanvraag voor een standaard toeristenvisum in te dienen indien u bent gearresteerd of veroordeeld voor een misdrijf, hoewel, zoals hierboven beschreven, een vrijstelling van toepassing kan zijn. U komt alleen niet in aanmerking indien u niet voldoet aan de eisen voor het VWP.
Als een ambtenaar van de immigratiedienst heeft beslist om te weigeren u te laten tot de VS, heeft u echter geen recht op beroep, tenzij u over een visum beschikt, zodat u beroep kunt doen op een immigratierechter.
Onder het Visa Waiver Program: